"Cornice" adı verilen yolların, Stephen Liegard'ın Côte d'Azur hakkındaki yorumlarında çok fazla lirizmle ifade ettiği bir manzara işlevi var :"Bu ünlü ve baş döndürücü kornişin başlangıcı, kayaların sırtına atıldı,çıkıntılı bir kalıplama gibi, Deniz Taç, Abyss'i aşırı iş, Actalices'e gülüyor, Şehirlerin veya mezraların üzerinden geçin… Bu eşsiz mücevher, Dalgıçların henüz geri getirmediği pembe ve mavi inci. "

Bu balkon yollarının inşası, 19. yüzyılda gerçekleştirildi, deniz manzarasına yeni bir hassasiyet anlamına gelir ; Yeni bir alanın doğa olarak algılanan denizle bağlantı arzusu. Farklı kentsel alanlar denize "bağlanacak", boş zamanlar dahil.

Şehrin farklı parçalarını bağlayarak, Cor-nic, bir şehirde çok geniş bir şehirde kaybolma eğiliminde olan aynı topluluğa ait olma hissini korumaya katkıda bulundu, böylece mekansal süreklilik yoluyla sosyal sürekliliği teşvik etmek. Bunu bir yüzyılda hatırlamalı mıyız, Şehir, Eski limanın etrafında yaklaşık üç yüz hektarlık gruplanmış, sekiz binden fazla hektardan fazla uzatılmış : İletişim ağında yapılan bir şehir-kalıcı haline geldi. 19. yüzyılda kıyının keşfi, şüphesiz şehrin güneyindeki sahil seçimi üzerinde oynandı, İkincil konutların bir yeri olarak, Marsilya Çifte İktidar Geleneğini Oluşturacak : Çalışma Haftası için bir şehir evi, Bir Ülke Evi (Bastide) Hafta sonunun geri kalanı için : "Marseillais birinde iki şehir yaşadı : Günlük olarak biri, Ville-Port, Tatilde diğeri : Köylerin ve Bastides'in Şehir Kampanyası, onların ikincil konutları (Plaisance ve tarımsal alanları ilişkilendiren kırsal villalar) ». Bu, Marcel Roncayolo'nun kırsal kentin şehrini adlandırdığı Terroir'in belirli bir kentleşmesine yol açar.…”

Kaynaklar : Berertile Beunard, Eğitim Bilimleri Doktoru, AIX-MARSEILLE II Üniversitesi'nde öğretmendir ve Marsilya'daki Sosyal Bilimler Yüksek Lisansı Okulu'nda Yardımcı Araştırmacıdır (S.H.A.D.Y.C.).