Projectbeschrijving
Inkt op papier
Dimensies : 21 cmx 32 cm
Gesigneerd rechtsonder Yves Brayer : Gerard Singer 21 FEBRUARI 1938 Yves Brayer
Gesigneerd en linksonder geplaatst door Gérard Singer : Gerard zanger, atelier 22 rue Mr le Prince
In mijn atelier met Gerard Singer 1938
Yves Brayer (1929 – 2007)
Geboren de in Versailles en stierf verder in Parijs, is een schilder, graveur, Franse illustrator en theaterontwerper.
Trouw aan de traditie van de figuratieve kunst, hij is een van de meesters van de School van Parijs. Met behulp van een grote verscheidenheid aan technieken, hij is de auteur van een overvloedige productie van landschappen, maar ook van grote composities, doodsfiguren en naturen.
Zijn jeugd,
Het grootste deel van de jeugd van Yves Brayer vond plaats in Bourges, waar zijn vader was, polytechnisch officier en ruiter, brengt hem de passie voor paarden over. Een verblijf in de Provence met zijn moeder liet hem kennismaken met landschappen die hem verblindden en die tot uiting kwamen in zijn schetsen.. Onder de indruk, zijn moeder schreef hem in aan de Bourges School of Applied Arts. Terwijl hij voorbestemd is voor een militaire carrière, een paardentrap breekt zijn knieschijf. Het was toen dat hij zich definitief tot de schilderkunst wendde..
Bij zijn aankomst in Parijs in 1924,
waar zijn vader, die generaal werd, werd toegewezen aan het Ministerie van Oorlog, hij bezoekt de academies van Montparnasse en de Grande Chaumière, vervolgens de Parijse School voor Schone Kunsten, waar hij werd benoemd tot hoogleraar 1926. Hij bevestigt zijn persoonlijkheid vanaf zijn jeugd. Ouderlingen, zoals Jean-Louis Forain, moedig hem aan, en de beeldhouwer Robert Wlérick liet hem kennismaken met het modelleren. Nog steeds een student, hij exposeert op de Salon d’Automne en de Salon des Indépendants.
In 1927 een staatsreisbeurs stelde hem in staat zijn “Grand Tour” te maken en naar Spanje te gaan, waar de ontmoeting met de meesters van het Prado Museum in Madrid een beslissende invloed zou hebben op zijn toekomstige werk. Na een verblijf in Marokko dankzij een prijs gecreëerd door maarschalk Lyautey, hij is de winnaar van de Grand Prix de Rome in de schilderkunst 1930.
In de eerste plaats betreurt hij Spanje, vervolgens laat hij zich meeslepen door de rijkdom van het Italiaanse leven door de jaren heen 1930 en de geneugten van het leven in Villa Medici, vervolgens geleid door de beeldhouwer Paul Landowski.
Bij zijn terugkeer naar Parijs in 1934,
hij brengt zijn oogst samen in een grote tentoonstelling in de Galerie Charpentier, Faubourg Saint-Honoré, waar het publiek de authenticiteit ontdekt van deze zevenentwintigjarige schilder met een krachtig en origineel temperament. Na in de wijk Panthéon te hebben gewoond, hij vestigt zich, van de 1935, rue Monsieur-le-Prince, in het zesde arrondissement. Dan 1936 Bij 1938, het getuigt van het werk voorafgaand aan de Internationale Tentoonstelling van Parijs, feesten en recepties die hij mag bijwonen.
Gedemobiliseerd in Montauban in 1940,
hij verbleef tijdens de oorlog in Cordes-sur-Ciel, in de Tarn, waar de architectuur van de Albigenzen hem doet denken aan de kleuren van Rome. In 1942 hij keerde terug naar de hoofdstad waar Jacques Rouché hem de opdracht gaf zijn eerste modellen van decors en kostuums voor een ballet in de Opera van Parijs te bedenken. Hij verbleef er tijdens de bezetting en schilderde de besneeuwde stad, Toen werd de stad bevrijd.
Het jaar 1945
markeert een nieuwe fase in zijn werk. Hij trouwt met Hermelien Falex (1921-2019) die zijn model en steun wordt. In de Provence realiseert hij zich dat er andere harmonieën bestaan dan die van door de mens gecreëerde architectuur, die van de pure en wilde natuur, en hij was al snel gefascineerd door de diversiteit van de Alpilles en hun kalksteenplooien en vervolgens door de uitgestrektheid van de Camargue, bevolkt door witte paarden en zwarte stieren. Al snel vestigt hij zich al snel elk jaar enkele maanden in de Provence. Aanvankelijk brachten zijn werken het publiek in verwarring dat de herinnering aan de Italiaanse architectuur vasthield, dan zullen fans wennen aan de landschappen van de Provence en de Camargue, waardoor het uiteindelijk beroemd zal worden. Toen hij terugkeerde naar Italië en Spanje in 1948 et 1949, zijn visie en stijl zullen dan meer uitgekleed zijn.
In 1954, hij houdt de Grand Prix des Beaux-Arts de Paris.
In 1957,
hij won de hoofdprijs van de president van de republiek op de Biënnale van Menton.
Hij werd verkozen tot lid van de Academie voor Schone Kunsten in 1957, in de stoel van Charles Fouqueray. De filmmaker Henri Verneuil volgde hem op 2000 en spreekt zijn grafrede uit onder de Koepel in hetzelfde jaar.
In 1978,
hij is eregast op de Salon van Norman Independent Artists in Rouen.
Hij werkt in Mexico, in Egypte, een Iran, in Griekenland, in Rusland, in de Verenigde Staten en Japan. Snel het licht en de ritmes van een land grijpen, hij brengt talloze aquarellen mee van zijn reizen.
Hij was vijftig jaar lang hoogleraar aan de Académie de la Grande Chaumière (hij had onder meer Gabriel Dauchot als student.), vice-president voor vijf jaar van de Salon d’Automne uit 1981 et, in 1977, als lid van de Academie voor Schone Kunsten, ruim elf jaar lang curator van het Marmottan museum in Parijs, waarin hij prestigieuze tentoonstellingen organiseerde.
Verzamelaar van hoofddeksels, zijn familieleden konden zijn huis in de stad zien VIe wijk Parijs : generaals tweehoorns, Chinese mandarijnenkapjes, Strohoed uit het Verre Oosten, militaire hoeden, Indiaanse hoofdtooien met haar of veren, koninklijke accenten, evenals talrijke schilderijen en aquarellen : Cezanne, Ontgassen, Derain, Duffy, Kermisterrein, Laurencin, Renoir, Utrillo, Volkomen, Valadón, Vlaminck, de meeste werden aangeboden door zijn kunstenaarsvrienden.
Komt uit zijn verzameling, onder andere kavels die voor het publiek te koop zijn aangeboden in Rennes 2/03/2020, een hoofdloos en armloos beeld van een vrouwelijke godheid van de IIe eeuw na Christus.
https://fr.wikipedia.org/wiki/Yves_Brayer
Er wordt u een andere genrescène aangeboden.
250 € * * exclusief verzendkosten |
Om dit werk te verwerven, |