Projectbeschrijving
Lithografie
Afbeeldingsgrootte : 37 cmx 55 cm
totale afmetingen : 50 cmx 65 cm
Oplage editie : 120 ex
Jaar 1955
Gesigneerd rechtsonder : Lapicque
Linksonder geannoteerd : H.C. (niet-handel)
Geleverd onder glas met aluminium frame
Kade in Venetië
Charles Lapicque
(Nee en 1898 in Theize (in de buurt van Lyon) – 1988), is zowel wetenschapper als kunstenaar.
Van zijn jeugd, hij zal zich de passie voor dieren herinneren die zijn grootvader als dierenarts heeft overgedragen, maar ook de passie voor de zee die hij tijdens zijn zomervakanties in Bretagne heeft geboren. Vanaf de leeftijd van vijf, hij begon piano te spelen en toonde een diepe interesse in muziek die hij tot in de volwassenheid behield. Hij vervolgde zijn middelbare studies in Parijs. Na het behalen van zijn baccalaureaat, hij sloot zich aan bij het leger en nam deel aan de Eerste Wereldoorlog.
Hij ging naar de Centrale School in 1919.
In 1921, hij vestigt zich met zijn vrouw in Normandië, waar hij verantwoordelijk is voor de aanleg van het elektriciteitsdistributienetwerk voor de Lisieux-sector (specialist in de distributie van elektrische energie). Gedurende deze periode, hij creëert zijn eerste werken. Hij besloot zich uitsluitend aan het schilderen te wijden 1928 dankzij de steun van galeriehoudster Jeanne Bucher.
1930
Met de crisis van de jaren 1930, hij wordt gedwongen een baan te zoeken. Hij sloot zich aan bij de wetenschappelijke faculteit en bereidde een proefschrift voor over “De optica van het oog en de visie op contouren” (proefschrift verdedigd in 1938). Zijn wetenschappelijke ontdekkingen op het gebied van kleur zullen hem ertoe aanzetten te innoveren met een nieuwe kleurverdeling in zijn werken. (het vernietigt de wet van kleurcorrectie die sinds Leonardo da Vinci werd aanvaard).
1939
In 1939, hij wordt gemobiliseerd binnen de CNRS : hij is verantwoordelijk voor het bestuderen van nachtzicht en camouflage (nachtvluchten met Antoine de Saint-Exupéry). Aan het einde van deze ervaringen, Lapicque vertegenwoordigt in deze nachtelijke landschappen, lichtpunten en hun sterrenaspecten. Na zijn demobilisatie in 1940, hij bevestigt zijn patriottisme in zijn werken waarin de kleuren van de Franse vlag verschijnen. In 1941, hij neemt deel aan de tentoonstelling “Jonge schilders van de Franse traditie” waarvan hij de leider is.
Marine schilder
In 1948, hij heet “Marineschilder” (tot 1966). Binnen ontvangen 1953 de Raoul Dufy-prijs van de Biënnale van Venetië, hij treedt op tussen 1953 et 1955 vier verblijven in de stad. Lapicque maakte vervolgens uitstapjes, die elk aan de oorsprong zullen liggen van nieuwe reeksen schilderijen : in Rome in 1957, in Griekenland binnen 1963, in Spanje binnen 1973, in Nederland in 1974, in Frankrijk zelf, in Vézelay in 1975, in de kastelen van de Loire in 1976.
Van de 1967, het Nationaal Museum voor Moderne Kunst wijdt een overzichtstentoonstelling aan hem. In 1979, hij ontving de Nationale Grote Prijs voor Schilderkunst. Charles Lapicque overleed in 1988.
Deze getalenteerde autodidactische kunstenaar, is altijd uit de pas gelopen met zijn tijdgenoten, schommelend tussen abstractie en figuratie (vandaar de titel “Lapicque de verstoorder” gebruikt door de criticus François Pluchart in “L’Art vivant” in 1984). Charles Lapicque behoort tot geen enkele artistieke stroming, maar heeft veel van zijn tijdgenoten beïnvloed.
Schilderijen van Lapicque zijn aanwezig in de collecties van veel musea, vooral in Frankrijk (Parijs, Dijon, Besançon, Grenoble, Nantes), en Europe (Brussel, Kopenhagen, Essen, München, Stuttgart) en in Amerika (New York, Ottawa, Toronto).